Mników

Historia Mnikowa

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1384 r., kiedy jej właścicielem byt Vladimir z Mnikowa. Według kronik Jana Długosza, w połowie XV w. Mników był własnością Marcina Frykacza herbu Topór, a następnie Gabriela z Tenczyna.

22 lutego 1604 r. marszałek wielki koronny Mikołaj Wolski, darował wieś ojcom kamedułom, osadzonym rok wcześniej na tzw. Srebrnej Górze w Bielanach pod Krakowem. Odtąd Mników stał się wsią klasztorną. Wieś zawdzięcza swą nazwę zakonnikom. Pierwotnie był to Mnichów – a więc osada należąca do mnichów.

O Mnikowie

Wieś liczy ok. 1000 mieszkańców. Ze względu na bliskie sąsiedztwo Krakowa ich liczba na przestrzeni ostatnich lat ciągle wzrasta. Mników podzielony jest na kilka „dzielnic”, których nazwy funkcjonują niezmiennie od wieków. Są to:

• Bór – nazwa pochodzi od porastających niegdyś ten teren borów;
• Piła – nazwa pochodzi od znajdującego się tam tartaku, dziś już nieistniejącego;
• Pańska Góra – nazwa pochodzi od położonego tam dworu, w którym przez długie lata mieszkali zarządcy zwani przez mieszkańców „panami”;
• Dziady – od dziadów (żebraków), którzy podczas odpustu w parafii w Morawicy, na tym terenie zamieszkiwali w szałasach;
• Boża Męka – od znajdującej się tam przydrożnej kapliczki z figurką cierpiącego pana Jezusa;
• Skały i Skałki – tereny sąsiadujące ze skalnym wąwozem – Doliną Mnikowską;
• Zarynnie – w tej części wioski znajdowały się stawy, z których nadmiar wody spuszczano rynną do płynącej w pobliżu rzeczki;
• Nawsie – tzw. środek wsi;
• Gaik – nazwa pochodzi od pozostałości gaju, gdyż miejsce to było niegdyś bardzo zalesione;
• Pod Baranówką – domy przy wygonie na pastwisko;

Położenie

Wieś jest położona na południowej krawędzi Garbu Tenczyńskiego, u wylotu Doliny Sanki. Mników charakteryzuje się jednolitym krajobrazem złożonym z pagórków, wzniesień i dolin. 

Słynna Dolina Mnikowska – zwana Małym Ojcowem, jest jedną z najbardziej malowniczych w Jurze. Najpiękniejszym jej fragmentem jest porośnięty lasem wąwóz, skalny kanion zwany „Cyrkiem”. Ma on charakter przełomu; jest wąski, urozmaicony licznymi wapiennymi skałkami, strzelającymi w górę niczym iglice z ukrytymi wśród nich jaskiniami. Panuje tu spokój i cisza, w której słychać tylko szmer płynącej tędy rzeki Sanki.

Dojazd do Mnikowa

1. MPK 

• nr 209 (z Salwatora)
• nr 269 (z Salwatora)

2. BUS 

• kierunek Zalas (z Nowego Kleparza)
• kierunek Frywałd (z ul. Kamiennej)
• kierunek Czułówek (z Nowego Kleparza ul. Prądnicka stanowisko nr 3)